هیچ وقت اونقدری خودمو دوست نداشتم که ساعت ها از خودم عکس بگیرم.نمیگم اصن هیچ عکسی ندارم.میگم از بین همون انگشت شمارا فقط یکی شونو دوست دارم که اونم نصفه ام.از این عکسایی که مطمئنم اگه ده ها سال از عمرم بگذره بازم هر وقت یکی بهم بگه تو چ شکلی ای؟همونو براش بفرستممگه آدم چقدر تغییر میکنه اصن:(
(میرم عکس رو باز میکنم و با تصویر خودم توی آینه مقایسه میکنم)
خب آره خیلی تغییر میکنه.شکسته تر میشه.لاغر میشه.دیگه لباش به اندازه قبل هم نمیخنده.دیگه چشماش شیطنت نداره.آره آدم خیلی عوض میشه. خیلی.
میدونی دارم به چی فکر میکنم؟
به اینکه کاش قبل اینکه انقدر عوض بشم چند تا عکس بیشتر از خودم میگرفتم.تا یادم بمونه ی روزی چقدر چشمام شیطنت ازشون میبارید.(لبخند برعکس)
درباره این سایت